Ο Κώστας και ο Σπύρος, μετά από ώριμη σκέψη, και θέλοντας να καλύψουν το κενό της παραμυθοχώρας, ζήτησαν από τις νεράιδες στην χώρα του Ποτέ, να βοηθήσουν στην καταγραφή παραμυθιών.
Βρήκαν την χρυσόσκονη στο παλιό μπαούλο της γιαγιάς, έψαξαν σε σκονισμένες βιβλιοθήκες, ρώτησαν και τον κύριο Διαδίκτυο και παρουσιάζουν παραμύθια, που μεγάλωσαν και μεγαλώνουν ανήσυχα παιδιά.
Οι ιστορίες που γιγάντωσαν την φαντασία όλων, τα λαχταριστά παραμύθια που μικροί ακούγαμε να μας διηγούνται οι αγαπημένοι μας άνθρωποι, επιχειρείται να καταγραφούν ερασιτεχνικά σε αυτό το εγχείρημα.
Και ως τέτοιοι, εραστές της τέχνης του παραμυθιού, βιασμένοι από τους αμείλικτους και συνάμα πεζούς καιρούς, βρήκαμε διέξοδο στην καταγραφή, την αφήγηση και την δημιουργία παραμυθιών.
Πόσο ανεκτίμητη είναι, αλήθεια, η εικόνα των ματιών ενός παιδιού, που σπινθηρίζουν καθώς ακούν για τα κατορθώματα του λαγού, τα παθήματα της αλεπούς και τις σκανδαλιές των νάνων;
Δημοσίευση σχολίου